Η ενδοοικογενειακή βία συνήθως αναφέρεται ως την κακοποίηση των γυναικών από τους συζύγους τους ή και την κακοποίηση των παιδιών από τους γονείς. Δυστυχώς στην Ελλάδα η άσκηση βίας θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση και υπάρχει έντονη κοινωνική προκατάληψη ως προς τη δημοσιοποίηση του προβλήματος.
Συμβαίνει συχνά… και δημιουργεί προβλήματα, αντιθέσεις, παρεξηγήσεις. Η αγάπη είναι ίδια, αλλά η συμπεριφορά αλλάζει. Γιατί αλήθεια, έχουμε την τάση να μη φερόμαστε πάντα, με τον ίδιο τρόπο στα παιδιά μας; Γιατί τα μεγαλώνουμε διαφορετικά; Τι μπορεί να κρύβει αυτό;
H γυναίκα της σημερινής εποχής θα πρέπει να επιτελέσει πολλούς ρόλους: πάνω απ’ όλα είναι γυναίκα, επίσης είναι σύζυγος, νοικοκυρά, μητέρα και υπάλληλος. Λογικό λοιπόν είναι, κάποιοι ρόλοι να αποδυναμώνονται ή να μην εφαρμόζονται πολύ σωστά και από την άλλη η γυναίκα να αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα από την ύπαρξη τόσων ρόλων στη ζωή της. Μερικά από τα προβλήματα αυτά είναι τα εξής:
Όλα τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τις διακοπές για να περάσουν ευχάριστα και ανέμελα μερικές μέρες με τους γονείς τους μακριά από σχολείο, διαβάσματα και υποχρεώσεις. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που οι γονείς είναι διαζευγμένοι ή στα πρόθυρα του διαζυγίου; Όταν υπάρχουν ήδη άλλες σχέσεις ή και γάμος και αδέρφια από άλλον γάμο; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γονείς και τι περιμένουν απ’ αυτούς τα παιδιά τους;
Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις αναλογίες των παιδιών ανά γυναίκα σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνονται να είναι κάπως απογοητευτικά για αρκετές χώρες καθώς η υπογεννητικότητα αποκτά όλο και περισσότερο έδαφος στις περισσότερες χώρες του κόσμου όπως και στην δικιά μας.
Σχέσεις αγάπης ή μίσους; Αλληλοϋποστήριξης ή αναγκαστικής συμβίωσης; Πεθερές και νύφες ισορροπούν συνήθως συναισθηματικά σε ένα λεπτό σκοινί, ενώ κατά καιρούς έχουν εμπνεύσει σεναριογράφους και σκηνοθέτες, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας άλλοτε τη φαντασία τους και άλλοτε πραγματικά παραδείγματα, έχουν δημιουργήσει σπαρταριστά σκετς και επιτυχημένες κωμικές ταινίες που έχουν σπάσει τα ταμεία.
Ο θυμός είναι ένα θέμα που πολύ συχνά αντιμετωπίζουν οι γονείς που ζουν μόνοι με τα παιδιά τους. Και η διαχείριση αυτού του θυμού πρέπει να γίνεται με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται μία ομαλή και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή για τις μονογονεϊκές οικογένειες.
Θα χαρακτηρίζατε τον άντρα της ζωής σας λιγάκι οξύθυμο, λιγάκι νευρικό, λιγάκι …απολίτιστο; Μη χάνετε την ψυχραιμία σας, δε φταίει αυτός αλλά η τεστοστερόνη. Όπως τονίζουν όμως Αμερικανοί επιστήμονες, η λύση υπάρχει και δεν είναι άλλη από ένα μωρό.
Η πιθανότητα μίας σχέσης μπορεί να φαντάζει πολύ τρομακτική στα μάτια μίας μαμάς που είναι μόνη. Αν όμως νιώθετε έτοιμη να ανοίξετε και πάλι τα φτερά σας και να δοκιμάσετε την τύχη σας σε μία καινούργια σχέση, υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να προσέξετε έτσι ώστε να καταφέρετε να χτίσετε και να διατηρήσετε τη νέα σας σχέση ενώ παράλληλα να συνεχίσετε να είστε μία καλή μαμά.
Τον καιρό των γιαγιάδων μας, το να μεγαλώνει μόνη μια μητέρα το παιδί της ήταν κάτι παραπάνω από αδιανόητο. Η χωρισμένη γυναίκα ή, ακόμα χειρότερα, η ανύπαντρη μητέρα, ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος μιας κοινωνίας με αυστηρούς κανόνες και απόλυτες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο πρέπει και το μη.
