Εισαγωγή στην Ομοιοπαθητική

Η Ομοιοπαθητική είναι μια θεραπευτική μέθοδος η οποία σκοπεύει στην πρόληψη των ασθενειών και την θεραπεία του ασθενούς. Η έρευνα και οι θεραπευτικές εφαρμογές της Ομοιοπαθητικής αναφέρονται κυρίως σε ένα επίπεδο που βρίσκεται πίσω και πέρα από το υλικό: στο ενεργειακό ή δυναμικό επίπεδο του ανθρώπινου οργανισμού. Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής συνέλεξε και αξιοποίησε πληροφορίες από το δυναμικό επίπεδο, τα δε θεραπευτικά της μέσα αναφέρονται και επιδρούν κατ’ αποκλειστικότητα στο επίπεδο αυτό.

Η κατάλληλη διέγερση της βιοενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό με το δυναμοποιημένο ομοιοπαθητικό φάρμακα, υλοποιεί το θεραπευτικό ιδανικό όλων των εποχών, δηλαδή την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του πάσχοντος οργανισμού με σκοπό την θεραπεία του. Η θεραπεία του ανθρώπινου οργανισμού μπορεί να επέλθει μόνο όταν διεγερθούν και ενισχυθούν περισσότερο οι ανοσοβιολογικές και αντιδραστικές δυνάμεις του οργανισμού.

Η Ομοιοπαθητική με το κατάλληλα εκλεγμένο δυναμοποιημένο φάρμακο παροχετεύει στον πάσχοντα οργανισμό την κατάλληλη ενεργειακή δύναμη που έχει σχέση ευαισθησίας προς τον οργανισμό.

Ο ομοιοπαθητικός γιατρός είναι υποχρεωμένος να ερευνήσει τον άρρωστο σε βάθος για να χορηγήσει το φάρμακο εκείνο, το μοναδικό, που ενδείκνυται σε μία δεδομένη φάση της αρρώστιας του. Πρέπει δηλαδή να εξατομικεύσει το φάρμακο σε σχέση με τον ασθενή και όχι την ασθένεια ερευνώντας τον άνθρωπο. Πέρα από αυτό το φυσικό του σώμα και την χημική του σύνθεση, την φύση και την συμπεριφορά του συναισθηματικού και διανοητικού χώρου, επιπλέον την βιοενεργειακή δύναμη που συγκρατεί και βάζει σε λειτουργία αυτό το θαυμαστό σύνολο των τριών επιπέδων του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος.

Η Ομοιοπαθητική στηρίζεται σε κάποιες αρχές. Μερικές από τις αρχές αυτές είναι:

α) Κάθε σύμπτωμα ή συνδυασμός συμπτωμάτων του ασθενούς δεν αποτελεί αυτή την ίδια την αρρώστια, αλλά εκφράζει το αποτέλεσμα μιας βιολογικής αντίδρασης, η οποία έχει σκοπό να διατηρήσει την ισορροπία του οργανισμού που κινδυνεύει να διαταραχθεί κατά την πορεία της νόσου. Αυτή η βιολογική πάλη κατευθύνεται από το σύστημα της φυσικής «αντίστασης – αντίδρασης» του οργανισμού. Για να επιτευχθεί η έννοια χρειάζεται υψηλός συντονισμός των διαφόρων συστημάτων αντίστασης του οργανισμού, όπως του δικτύου ενδοθηλιακού, ενδοκρινικού, νευροφυτικού και ανοσοποιητικού. Αυτόν τον αντιδραστικό μηχανισμό του οργανισμού διεγείρει και ενισχύει η Ομοιοπαθητική αγωγή.

β) Η επανειλημμένη εισαγωγή σ’ ένα υγιή οργανισμό μιας οποιασδήποτε ουσίας σε ποσότητα και δόση διαφορετική σε κάθε οργανισμό θα κινητοποιήσει την αμυντική δύναμη του οργανισμού και θα εμφανιστούν συμπτώματα ψυχικά και σωματικά τα οποία προσομοιάζουν ή κατά κάποιο τρόπο «μιμούνται» συμπτώματα νοσολογικών ιδιοτήτων.

Η επιστημονική αυτή παρατήρηση για την δράση των φαρμάκων σε υγιείς οργανισμούς, οδήγησε στην σκέψη, ότι ήταν δυνατό να κινητοποιηθεί και να ενισχυθεί ο οργανισμός του αρρώστου εάν του εχορηγείτο ουσία που έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι μπορούσε να προκαλέσει παρόμοια συμπτώματα.

Έτσι καθιερώθηκε ο θεραπευτικός νόμος της ομοιοπαθητικής ότι τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια ή «τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα» του Ιπποκράτη ο οποίος είναι ο Πατέρας της Ομοιοπαθητικής με τον μετέπειτα μεγάλο Γερμανό δάσκαλο τον Hanheman.

γ) Για να αντιληφθεί ο γιατρός τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ο οργανισμός στο παθογόνο αίτιο πρέπει να υποβάλει τον ασθενή σε λεπτομερή εξέταση όλων των υποκειμενικών και αντικειμενικών συμπτωμάτων.

Με την καταγραφή, κατανόηση και μελέτη αυτών και την σωστή αξιολόγηση των συμπτωμάτων του πάσχοντος οργανισμού – και όχι των συμπτωμάτων της νόσου και την αξιολόγηση της μοναδικής για κάθε άτομο, ιδιοσυγκρασιακή και ιδιοσυστασιακή συμπεριφορά, ο γιατρός μπορεί να έχει την πλήρη εικόνα του εν δράσει αντιδραστικού μηχανισμού του ασθενούς και να χορηγήσει το φάρμακο εκείνο που θα διεγείρει και θα ενισχύσει τον αντιδραστικό μηχανισμό του ασθενούς ώστε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη νόσο.

δ) Η χορήγηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου γίνεται σε δόσεις απειροελάχιστες λόγω του υψηλού βαθμού ευαισθησίας που υπάρχει μεταξύ του οργανισμού και του ενδεικνυόμενου φαρμάκου. Η δράση αυτή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου μπορεί να συγκριθεί με το αλλεργιογόνο, το οποίο παρ’ όλο που δίνεται σε απειροελάχιστες ποσότητες επιδρά φανερά στον ευαίσθητο σ’ αυτό οργανισμό.

Όντως η Ομοιοπαθητική είναι ένας θαυμάσιος τρόπος θεραπείας. Η Ομοιοπαθητική όμως έχει, την δυνατότητα να θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες. Είναι πανάκεια, είναι ικανή να αντικαταστήσει την συμβατική ιατρική σ’ όλα τα επίπεδα;

Όχι, η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει μόνο ότι μπορεί να θεραπεύσει η ίδια η φύση που στην προκειμένη περίπτωση δρα μέσω του αντιδραστικού μηχανισμού του οργανισμού, ο οποίος διεγείρεται και βοηθείται από το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο.

Η ορθόδοξη ιατρική έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει έναν οργανισμό στη ζωή ακόμα και αν αφαιρεθούν και οι δύο νεφροί αυτού του οργανισμού. Αυτό ουδέποτε θα το κάνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Το ίδιο θα κάνει η συμβατική ιατρική σε βαριές καρδιοπάθειες, σε εγκεφαλικά επεισόδια, σε βαρύ γεροντικό άσθμα με υπερφυσικούς πνεύμονες, θα διατηρήσει με βηματοδότη ή φάρμακα σε ζωή τον άρρωστο ακόμη και αν αυτός ζει σαν φυτό.

Τι θεραπεύει τελικό το ομοιοπαθητικό φάρμακο;

Η πείρα πολλών ετών μας έχει αποδείξει ότι η Ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει πολλές καταστάσεις που με την συμβατική ιατρική δεν θα είχαμε τόσο ανώδυνα θεραπευτικά αποτελέσματα. Σαν τέτοιες καταστάσεις επιγραμματικά θα αναφέρουμε διάφορους τύπου κεφαλαλγιών που με παρακλινικές εξετάσεις απέδειξαν πως δεν υποβόσκει ένα ανεύρυσμα ή κάποιος όγκος καλοήθης ή κακοήθης, τότε σ’ αυτούς τους τύπους της κεφαλαλγίας ήτοι της νευρικής, ιδιοσταθούς, ημικρανικής, νευρωτικής, η Ομοιοπαθητική δίνει θαυμάσια και σταθερά αποτελέσματα.

Σε διάφορες νευραλγίες και κυρίως αυτές που ταλαιπωρούν πολύ κόσμο όπως «νευραλγίες τριδύμου, οι διάφορες δερματίτιδες αλλεργικές ρινίτιδες αγγειοκινητικές ρινίτιδες, ισχιαλγίες και άλλα, πάντα όπου δεν υπάρχει βλάβη οργανική. Πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι κατά την διάρκεια της Ομοιοπαθητικής αγωγής απαγορεύεται η λήψη άλλων φαρμάκων, γιατί τότε θα συμβεί κάποια χημική ένωση στον οργανισμό που θα τον βλάψει. Η άποψη αυτή είναι τελείως λανθασμένη.

Αντίθετα σε έναν οργανισμό που έχει θεραπευτεί με την Ομοιοπαθητική το οποιοδήποτε άλλο παθητικό φάρμακο, είτε είναι αντιβιοτικά, είτε παυσίπονο, εάν ληφθούν, θα δράσουν καλύτερα.
Ο λόγος που απαγορεύονται στη διάρκεια της ομοιοπαθητικής αγωγής είναι να μην υποτροπιάσει η νόσος, για την οποία γίνεται η ομοιοπαθητική αγωγή. Για το καλό του ασθενούς πρέπει ο γιατρός να είναι σε θέση να εκλέγει κάθε φορά το κατάλληλο θεραπευτικό σύστημα.