Άγχος = Μοναξιά = Έλλειψη επικοινωνίας

Το άγχος είναι μια μορφή ψυχικής διαταραχής, η ανησυχία για τις δυσκολίες του παρόντος και το άγνωστο για το αύριο. Ο σημερινός άνθρωπος, ζει με αβεβαιότητα και αμφιβολία. Αγωνιά, μεγαλοποιεί τους ενδεχόμενους κινδύνους, δημιουργεί φανταστικούς και νοιώθει να πνίγεται.

Το άγχος, είναι μια στάση άμυνας, μια κινητοποίηση του ατόμου στο ενδεχόμενο μιας μελλοντικής απειλής που του προκαλεί φόβο. Έτσι αγωνίζεται να επιβιώσει και να εξασφαλίσει τα αγαθά της καταναλωτικής κοινωνίας. Σήμερα, το ένα στα τρία άτομα πάσχει από άγχος. Ο έντονος ρυθμός ζωής, η εξοντωτική εργασία και η επαγγελματική καταξίωση, το επιτείνουν. Προσπαθώντας να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο, καταπιέζεται από άγχος, και γεμίζει από ανασφάλεια, φόβο, αγωνία και αναποφασιστικότητα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, η απομόνωση του ατόμου. Είναι τρομερό να βρίσκεσαι ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους κι εσύ να είσαι μόνος, στο σπίτι, στην εργασία, στο σινεμά.

Σήμερα όλοι μας παραπονιόμαστε ότι υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας. Οι σχέσεις μας με τους άλλους, είναι πλέον ανύπαρκτες. Πνίγουμε μέσα μας όλα τα συναισθήματα και αφήνουμε να μας οδηγεί το «εγώ». Το «εγώ» που το κάναμε κέντρο της γης.

Η έλλειψη επικοινωνίας δεν υπάρχει μόνο για τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Βάλαμε το μυαλό μας να δουλεύει με «κουτάκια», κλείσαμε εκεί μέσα όλα τα «πρέπει», πατήσαμε το κουμπί κι αυτό δουλεύει αυτόματα. Ξεχάσαμε τα «θέλω» και τα «θέλω» μας σίγουρα δεν είναι το πολυτελές αυτοκίνητο, το άριστα επιπλωμένο σπίτι και οι άπειρες πιστωτικές κάρτες. Διαγράψαμε τη λέξη «δίνω» και την αντικαταστήσαμε με τη λέξη «παίρνω». Φοβόμαστε να «αγγίξουμε» τον διπλανό μας, γιατί δεν αντέχουμε την απόρριψη. Αδιαφορήσαμε για τον άνθρωπο σαν αξία, και του συμπεριφερόμαστε σαν ύλη.

Γιατί λοιπόν παραπονιόμαστε για την έλλειψη επικοινωνίας; Μήπως εμείς δεν είμαστε αυτοί που την προκαλέσαμε; Μήπως εμείς δεν είμαστε αυτοί που γινόμαστε κάθε μέρα και πιο θετικοί απέναντί της; Το κάθε τι πάνω στη γη, καλλιεργείται μόνο όταν βρει το κατάλληλο έδαφος…… Και για όλα αυτά που παραπονιόμαστε ότι κακώς υπάρχουν, εμείς τα καλλιεργήσαμε κι εμείς φροντίζουμε ώστε να καρποφορούν μέρα με τη μέρα. Δεν φταίνε οι γύρω μας που σταμάτησαν να ενδιαφέρονται για μας….φταίμε εμείς που πρώτοι σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς…..!!!!!