Ανακύκλωση λόγω κρίσης

Η μόδα εξασκείται στην τεχνική του κολάζ και προσπερνά την ύφεση.

Η είδηση της σεζόν είναι το κολάζ. Πάνω σε αυτή την τεχνική της σύνθεσης παράταιρων υλικών και σχεδίων η σύγχρονη μόδα λύνει ασκήσεις οικονομίας. Το ντύσιμο του 21ου αιώνα στηρίζεται στην αρχή ότι μόδα είναι μια προσωπική άποψη που ισορροπεί μεταξύ τόλμης και κομψότητας. Και δίνει στις γυναίκες την ελευθερία να αναπτύξουν το στυλ τους. Η άποψη είναι το επόμενο βήμα μετά την πασαρέλα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τα ρούχα και βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα για τους συνδυασμούς τους με κομμάτια αγαπημένα, πολυφορεμένα που αξίζουν την προσοχή σου.

Όσοι λοιπόν αγαπούν να ντύνουν τις γυναίκες σκέφτηκαν ότι το κολάζ είναι το στυλ της δύσκολης πραγματικότητάς τους. Είναι ο τρόπος για να αξιοποιήσουν μεταχειρισμένα ρούχα και να δημιουργήσουν καινούργια. Το κολάζ έχει να κάνει με πρακτικές λύσεις για να φαρδύνεις ένα ρούχο, να αλλάξεις μανίκια από μια μπλούζα, πέτα από ένα σακάκι, τσέπες από το παλτό. Και αν πάλι υπάρχει ένα κομμάτι ύφασμα που περισσεύει, αλλά δεν φτάνει για να γίνει φούστα με πιέτες, το κολάζ βγάζει το σχέδιο με συμπληρώματα από άλλα υφάσματα.

Οι πιο μοντέρνες συλλογές που παρουσιάστηκαν για τον φετινό χειμώνα και το ερχόμενο καλοκαίρι βασίζονται στην ιδέα να ταιριάξουν τα αταίριαστα: πλεκτό μαλλί με δέρμα, τσόχα με μετάξι, δαντέλα με νάιλον, ανδρικά ριγέ υφάσματα με μεταξωτό ταφτά, καρό υφάσματα διαφορετικού μεγέθους και αποχρώσεων, μπροκάρ με γκαμπαρντίνα.

Τα πάντα επιτρέπονται σε αυτή την εποχή της αναθεώρησης του στυλ. Η μεταποίηση και οι επιδιορθώσεις ενδυμάτων είναι το «προζύμι» των ιδεών της Φοίβης Φάιλο, της Κονσουέλο Καστιλιόνι, του Νικολά Ζεσκιέρ, του Γιώργου Ελευθεριάδη και των άλλων σχεδιαστών που κοίταξαν γύρω τους ανάμεσα στους ανθρώπους των πόλεων και είδαν τις ανάγκες της καθημερινότητάς τους.

Στις συλλογές τους δεν υπάρχει η αίσθηση της ειρωνείας για το «συνολάκι», το αβάν γκαρντ σχόλιο για την «αξιοπρεπή» εμφάνιση. Η κομψότητα του κολάζ βρίσκεται στην απλότητα του σχεδίου των βασικών κομματιών: μια κολεγιακή μπλούζα, ένα παντελόνι σε ίσια ανδρική γραμμή, ένα σακάκι με λεπτά πέτα, ένα απλό μαύρο φόρεμα.

Οι λοιπές προσθήκες είναι μια άσκηση τριγωνομετρίας ώστε το ρούχο να μη χάσει τη γραμμή του και να μην παραμορφώσει τη σιλουέτα του σώματος. Οι αρχές του ραψίματος, η αυστηρότητα των γραμμών, η προσθήκη των σπορ λεπτομερειών δίνουν την εικόνα του νέου μίνιμαλ ύφους. Το οποίο δεν παραμένει στη μονοχρωμία, αλλά συνδυάζεται με χρώματα και υφές που κάποτε δεν ταίριαζαν μεταξύ τους. Οπως οι μεταλλιζέ ασημί, μπλε, χρυσές αποχρώσεις μιας μπλούζας με δερμάτινες λεπτομέρειες τολμούν και δένουν με το μπεζ-ροζ παντελόνι από μάλλινο κρεπ.