Πολλές φορές οι γονείς αναρωτιούνται, γιατί οι χαρακτήρες των παιδιών τους διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, από την στιγμή που έχουν τους ίδιους γονείς και μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι με παρόμοιες, τις περισσότερες φορές, συνθήκες. Συχνά σκέφτονται «γιατί το μεγαλύτερο παιδί συμπεριφέρεται σαν να είναι το αφεντικό; Γιατί το μικρότερο θέλει τόσο πολύ να τραβάει την προσοχή;»
Τις ημέρες των χριστουγεννιάτικων σχολικών αργιών καλό είναι να δίνεται στους παππούδες η ευκαιρία να ανταμώσουν με τα εγγόνια τους.
Η ενδοοικογενειακή βία συνήθως αναφέρεται ως την κακοποίηση των γυναικών από τους συζύγους τους ή και την κακοποίηση των παιδιών από τους γονείς. Δυστυχώς στην Ελλάδα η άσκηση βίας θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση και υπάρχει έντονη κοινωνική προκατάληψη ως προς τη δημοσιοποίηση του προβλήματος.
Συμβαίνει συχνά… και δημιουργεί προβλήματα, αντιθέσεις, παρεξηγήσεις. Η αγάπη είναι ίδια, αλλά η συμπεριφορά αλλάζει. Γιατί αλήθεια, έχουμε την τάση να μη φερόμαστε πάντα, με τον ίδιο τρόπο στα παιδιά μας; Γιατί τα μεγαλώνουμε διαφορετικά; Τι μπορεί να κρύβει αυτό;
H γυναίκα της σημερινής εποχής θα πρέπει να επιτελέσει πολλούς ρόλους: πάνω απ’ όλα είναι γυναίκα, επίσης είναι σύζυγος, νοικοκυρά, μητέρα και υπάλληλος. Λογικό λοιπόν είναι, κάποιοι ρόλοι να αποδυναμώνονται ή να μην εφαρμόζονται πολύ σωστά και από την άλλη η γυναίκα να αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα από την ύπαρξη τόσων ρόλων στη ζωή της. Μερικά από τα προβλήματα αυτά είναι τα εξής:
Όλα τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τις διακοπές για να περάσουν ευχάριστα και ανέμελα μερικές μέρες με τους γονείς τους μακριά από σχολείο, διαβάσματα και υποχρεώσεις. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που οι γονείς είναι διαζευγμένοι ή στα πρόθυρα του διαζυγίου; Όταν υπάρχουν ήδη άλλες σχέσεις ή και γάμος και αδέρφια από άλλον γάμο; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γονείς και τι περιμένουν απ’ αυτούς τα παιδιά τους;
Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις αναλογίες των παιδιών ανά γυναίκα σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνονται να είναι κάπως απογοητευτικά για αρκετές χώρες καθώς η υπογεννητικότητα αποκτά όλο και περισσότερο έδαφος στις περισσότερες χώρες του κόσμου όπως και στην δικιά μας.
Σχέσεις αγάπης ή μίσους; Αλληλοϋποστήριξης ή αναγκαστικής συμβίωσης; Πεθερές και νύφες ισορροπούν συνήθως συναισθηματικά σε ένα λεπτό σκοινί, ενώ κατά καιρούς έχουν εμπνεύσει σεναριογράφους και σκηνοθέτες, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας άλλοτε τη φαντασία τους και άλλοτε πραγματικά παραδείγματα, έχουν δημιουργήσει σπαρταριστά σκετς και επιτυχημένες κωμικές ταινίες που έχουν σπάσει τα ταμεία.
Ο θυμός είναι ένα θέμα που πολύ συχνά αντιμετωπίζουν οι γονείς που ζουν μόνοι με τα παιδιά τους. Και η διαχείριση αυτού του θυμού πρέπει να γίνεται με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται μία ομαλή και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή για τις μονογονεϊκές οικογένειες.
Θα χαρακτηρίζατε τον άντρα της ζωής σας λιγάκι οξύθυμο, λιγάκι νευρικό, λιγάκι …απολίτιστο; Μη χάνετε την ψυχραιμία σας, δε φταίει αυτός αλλά η τεστοστερόνη. Όπως τονίζουν όμως Αμερικανοί επιστήμονες, η λύση υπάρχει και δεν είναι άλλη από ένα μωρό.
