Μπέιμπι σίτερ ή γιαγιά;
Παρόλο που μπέιμπι σίτερ, παιδικοί σταθμοί, τμήματα φύλαξης και άδειες μητρότητας περιόρισαν, τα τελευταία χρόνια, τον πολύτιμο ρόλο της γιαγιάς, η συμμετοχή της στην ανατροφή των εγγονιών αποδεικνύεται η καλύτερη επιλογή.
Η ανάγκη μας, για υποστήριξη από ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για μας, δεν αλλάζει ποτέ. Έτσι, όταν κι εμείς με τη σειρά μας κάνουμε οικογένεια, αρχίζουμε να νιώθουμε ότι έχουμε ανάγκη από την υποστήριξη των γονιών μας περισσότερο από ποτέ! Με βάση εξάλλου τα νέα δεδομένα, οι λόγοι για τους οποίους η επιστροφή της γιαγιάς είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, κρίνονται ιδιαίτερα σημαντικοί!
1. Ανάγκη για οικονομία
Όσο πιο πολλά προσόντα δε, διαθέτει η μπέιμπι σίτερ τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι οικονομικές της απαιτήσεις, καθώς σίγουρα φιλοδοξούμε να προσλάβουμε την καλύτερη. Το ίδιο ισχύει και για τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, το μηνιαίο κόστος των οποίων αποσπά μεγάλο μέρος του μισθού τουλάχιστον του ενός από τους δύο γονείς. Η λύση της γιαγιάς αντίθετα, προσφέρει μια σημαντική ώθηση στον προϋπολογισμό της οικογένειας.
2. Ενάντια στο ρεύμα της μαζικοποίησης
Όσο κι αν ο παιδικός σταθμός αποτελεί την εύκολη λύση για τους γονείς, δεν παύει να εντάσσει πρόωρα το παιδί στην ψυχολογία της μάζας, απαιτώντας απ’ αυτό να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την οικογένεια, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι έτοιμο. Η άποψη των ψυχολόγων πάνω σ’ αυτό είναι ιδιαίτερα κατηγορηματική: το παιδί έχει ανάγκη να μείνει με τη μητέρα του τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του! Μάλιστα η λύση του παιδικού σταθμού δεν είναι πάντα η καλύτερη, ιδίως όταν το παιδάκι είναι κάτω των δύο. Στην ουσία, το παιδί δεν είναι έτοιμο να κοινωνικοποιηθεί αποτελεσματικά, παρά μόνο στην ηλικία των τεσσάρων, γι’ αυτό και τότε ξεκινάει το νηπιαγωγείο. Αν το αίτημα αυτό ακούγεται εξωπραγματικό, ακριβώς γιατί η σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει στις περισσότερες μητέρες να εργάζονται, τότε το αμέσως επόμενο πρόσωπο που μπορεί να μεγαλώσει το παιδί μέσα στο σπίτι, παρέχοντας σπιτικό φαγητό και εξασφαλίζοντας ασφαλές περιβάλλον θαλπωρής, είναι η γιαγιά.
3. Συναισθηματική υποστήριξη ποιότητας!
Ακριβώς επειδή η γιαγιά αποτελεί για το παιδί αποδέκτη τεράστιας αγάπης και ένα κομμάτι από τη μητέρα του, είναι το πιο κατάλληλο πρόσωπο για να την αντικαταστήσει αποτελεσματικά κι ανώδυνα. Είναι εξάλλου, πρόσωπο που προσφέρει στο παιδί συναισθηματική υποστήριξη παρόμοια με αυτήν της μητέρας. Πέρα απ’ αυτό, ο ενεργός ρόλος της γιαγιάς στην ανατροφή των παιδιών ενισχύει γενικότερα τους δεσμούς του παιδιού με την οικογένεια και καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τις ηθικές αξίες με τις οποίες θα εφοδιαστεί, τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των έξι, οπότε ολοκληρώνεται η διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.
Πώς θα μειώσουμε το χάσμα των γενεών
Με βάση τις μαρτυρίες, ο πιο συχνός λόγος εξαιτίας του οποίου οι μαμάδες καταλήγουν σε διαμάχη με τις γιαγιάδες είναι οι διαφορετικές απόψεις όσον αφορά την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Η αλήθεια είναι ότι η σύγχρονη μητέρα είναι περισσότερο ενημερωμένη από ποτέ, καθώς έχει κοντά της παιδίατρους, εκπαιδευτικούς, ειδικά εγχειρίδια και έντυπα που της επιτρέπουν να διαμορφώσει μια σωστή άποψη για το πώς πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά της, κάτι που μπορεί να έρχεται σε σύγκρουση με τις απόψεις της μητέρας ή της πεθεράς της. Αυτό όμως, συμβαίνει συνήθως επειδή οι νέες μητέρες δεν έχουν προσπαθήσει αρκετά να φτάσουν σε ικανοποιητικό επίπεδο συνεννόησης με ένα πρόσωπο που είναι αναμφισβήτητο ότι αγαπάει το παιδί τους όσο και οι ίδιες. Άλλωστε οι σύγχρονες γιαγιάδες διαφέρουν πολύ από την παραδοσιακή γιαγιά με την οποία μεγαλώσαμε οι περισσότερες. Κάτι που σημαίνει ότι οι σημερινές γιαγιάδες είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλες απ’ όσο νομίζουμε και πρόθυμες να ακολουθήσουν τις υποδείξεις μας!
Γι’ αυτό ας θυμόμαστε:
1. Η επικοινωνία και η προσπάθεια να μοιραζόμαστε συναισθήματα είναι το κλειδί για σωστή συνεννόηση. Δεν πρέπει ν’ αποφεύγουμε τη συζήτηση όταν διαφωνούμε, γιατί έτσι δεν θα φτάσουμε ποτέ σε συμφωνία.
2. Δεν επιβάλλουμε αυθαίρετα τη γνώμη μας: εξηγούμε πως καταλήξαμε σ’ αυτήν έπειτα από την καθοδήγηση των ειδικών, όπως παιδίατρων, ψυχολόγων και εκπαιδευτικών.
3. Αναζητάμε σημεία επαφής, δείχνοντας εκτίμηση στις γνώσεις της και τις… παραδόσεις – συνταγές, παραμύθια, ήθη και έθιμα.
4. Δείχνουμε ευγνωμοσύνη για όσα μας προσφέρει η γιαγιά, με λόγια ή και πράξεις.
5. Προσέχουμε πώς χρησιμοποιούμε τη… γλώσσα μας: η γιαγιά δεν είναι το πρόσωπο που θα του δώσουμε διαταγές ή θα το προσβάλουμε. Επιβάλλεται οι υποδείξεις μας να είναι διαφωτιστικές και να διατυπώνονται με ήπιο τόνο.
