Πόσα παιχνίδια πρέπει να έχει ένα παιδί;

Μπορεί ο αριθμός των παιχνιδιών να επηρεάζει τον χρόνο που αφιερώνει ένα μικρό παιδί σε κάθε παιχνίδι και την ποιότητα του παιχνιδιού του;

Μάλλον δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει δει αυτήν την εικόνα: Χριστούγεννα ή ίσως σε ένα πάρτι γενεθλίων, ένα παιδί και άπειρα δώρα. Αρχίζει να τα ανοίγει. Σκίζει τα περιτυλίγματα, παλεύει με τις συσκευασίες και, τελικά, φτάνει στο τελευταίο. Χωρίς να δείχνει ιδιαίτερη προσοχή για κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι, το παιδί ρωτά: «Αυτά είναι όλα;».

Αυτό και μόνο εγείρει ένα ενδιαφέρον ερώτημα, σύμφωνα με τον David J. Bredehoft, ομότιμο καθηγητή και πρώην πρόεδρο του Τμήματος Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Concordia: Μπορεί ο αριθμός των παιχνιδιών να επηρεάζει τον χρόνο που αφιερώνει ένα μικρό παιδί σε κάθε παιχνίδι και την ποιότητα του παιχνιδιού με κάθε παιχνίδι;

Για να ελέγξουν την υπόθεση ότι ένα περιβάλλον με λιγότερα παιχνίδια θα οδηγούσε σε υψηλότερη ποιότητα παιχνιδιού, μία επιστημονική ομάδα το 2018 δημιούργησε μια έξυπνη εργαστηριακή μελέτη. Στην έρευνα συμμετείχαν 36 νήπια ηλικίας 18 και 30 μηνών και οι γονείς τους. Οι συμμετέχοντες είχαν παρόμοιο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο και την τυπική ανάπτυξη προσωπικών-κοινωνικών, κινητικών και γνωστικών δεξιοτήτων.

Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν 32 διαφορετικά παιχνίδια.

Τα παιχνίδια προέρχονταν από τέσσερις κατηγορίες: (1) εκπαιδευτικά (σχήματα, χρώματα, μέτρηση), (2) παιχνίδια ρόλων (παιχνίδια που προτείνουν θεματικό παιχνίδι), (3) δράσης (χτίσιμο, στοίβαξη, άνοιγμα, στρίψιμο) και (4) οχήματα (παιχνίδια που πρέπει να σπρώξει το παιδί). Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε σε δύο παρόμοιες αίθουσες παιχνιδιού.

Υπήρχαν δύο σενάρια για το παιχνίδι: μία κατάσταση με τέσσερα παιχνίδια και μία κατάσταση με 16. Τα παιχνίδια επιλέχθηκαν τυχαία από τις τέσσερις κατηγορίες παιχνιδιών και κατανεμήθηκαν σε μία από τις δύο ομάδες (με τα 4 ή τα 16 παιχνίδια). Κάθε νήπιο με τον φροντιστή του κλήθηκαν να μείνουν με τα παιχνίδια τρεις φορές, για μία ώρα τη φορά.

Τι παρατήρησαν οι ερευνητές
Η ερευνητική ομάδα κατέγραψε τρία είδη δεδομένων.

– Πόσες φορές έπαιξε το νήπιο με ένα παιχνίδι.
– Τον συνολικό χρόνο που έπαιξε το νήπιο με κάθε παιχνίδι.
– Τους διαφορετικούς τρόπους και τα είδη παιχνιδιού με κάθε παιχνίδι (π.χ. τύμπανο, ρίψη, εξερεύνηση, προσποίηση, αντιστοίχιση και ούτω καθ’ εξής).

Αποτελέσματα

Τι διαπίστωσαν; Διαπίστωσαν σημαντική διαφορά στην ποιότητα του παιχνιδιού των νηπίων όταν υπήρχαν 4 παιχνίδια αντί για 16.

Τα νήπια, όταν είχαν τέσσερα παιχνίδια, έπαιζαν καλύτερα απ’ ό,τι με τα 16.

Με τα 4 παιχνίδια, τα νήπια:

– Έπαιζαν με λιγότερα παιχνίδια.
-Έπαιζαν περισσότερη ώρα και με μεγαλύτερη αφοσίωση με κάθε παιχνίδι.
– Έπαιζαν με πιο ευφάνταστους τρόπους με κάθε παιχνίδι.

Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα λιγότερα παιχνίδια βελτίωναν την ποιότητα του παιχνιδιού, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός παιχνιδιών φαινόταν να αποσπά την προσοχή, γεγονός που έκανε τα νήπια να εγκαταλείπουν το ένα παιχνίδι για να εξερευνήσουν κάποιο άλλο.

Ο έλεγχος της προσοχής είναι μια βασική δεξιότητα που πρέπει να κατακτήσουν τα παιδιά. Τα πάρα πολλά παιχνίδια δημιουργούν περισπασμούς. Τα νήπια έπαιξαν διπλάσιο χρόνο με τα παιχνίδια όταν είχαν μόνο 4 και με πιο ευφάνταστους τρόπους.

Είναι υπερβολή το να έχεις πάρα πολλά παιχνίδια;

«Ο μέσος αριθμός παιχνιδιών στο περιβάλλον των συμμετεχόντων ήταν σχεδόν 90 παιχνίδια, με ορισμένους γονείς να μην μπορούν να υπολογίσουν ακριβή αριθμό και να αναφέρουν απλά «πολλά».

Η έρευνα εντόπισε υπερβολή σε τρία επίπεδα: υπερβολική προσφορά, υπερβολική φροντίδα και πολύ λίγη δομή.

Η υπερβολή μπορεί να μην αφορά μόνο τα υλικά αγαθά, αλλά μπορεί επίσης να φανεί και στις δραστηριότητες που προγραμματίζουν για τα παιδιά οι γονείς.

Τα παιχνίδια, τα ρούχα, τα προνόμια, η ψυχαγωγία, ο αθλητισμός και τα camp εμπίπτουν στην κατηγορία του να δίνεις πάρα πολλά.

Αυτοί οι τρεις τύποι υπερκατανάλωσης μπορούν να αλληλεπιδράσουν και να επηρεάσουν την ανάπτυξη του παιδιού.