Η απόκτηση αυτοελέγχου ήδη από την πιο τρυφερή ηλικία αποδεικνύεται πολύτιμο αντίδοτο όχι μόνο στην επιθετικότητα και τις εκρήξεις θυμού, αλλά και σε πολλούς τομείς της ζωής: στην αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, στον καταναλωτισμό, ακόμα και στη λαιμαργία.
Το καλοκαίρι για κάποιους είναι μία χαρμόσυνη περίοδος ξεγνοιασιάς και για άλλους αποτελεί τη συνέχεια μιας καθημερινής πραγματικότητας η οποία δεν είναι ρόδινη.
Αναρωτιέστε αν χρησιμοποιείτε τις κατάλληλες μεθόδους για να μάθετε στα μικρά σας να συμπεριφέρονται ακολουθώντας τρόπους καλής συμπεριφοράς αλλά και με σεβασμό προς εσάς τους ίδιους; Μπορεί η όλη διαδικασία να αποδεικνύεται πολλές φορές μεγάλη «πρόκληση», τηρώντας όμως μια ξεκάθαρη στάση απέναντι στη συμπεριφορά του παιδιού σας μπορείτε να πετύχετε το επιθυμητό!
Μήπως το παιδί σας σκορπάει τα παιχνίδια εκνευρισμένο, βάζει τα κλάματα όταν η αδερφή του πιάσει καλύτερη θέση από αυτόν; Αυτό συμβαίνει επειδή όταν χάνει σε κάποιο παιχνίδι δεν ξέρει να διαχειριστεί την ήττα του.
Η παιδική χαρά είναι ο κατεξοχήν χώρος αναψυχής όπου τα παιδιά παίζουν και συναναστρέφονται με άλλα παιδιά από τη βρεφική τους ακόμη ηλικία μέχρι και τα πρώτα τους σχολικά έτη. Ειδικότερα για τις μεγαλουπόλεις, όπου οι δυνατότητες σωματικής δραστηριότητας είναι σαφώς περιορισμένες, οι παιδικές χαρές θεωρούνται -και είναι- μοναδικές «οάσεις» παιχνιδιού και διαμόρφωσης σημαντικών δεξιοτήτων.
Το χαρτζιλίκι είναι ένα καλός τρόπος να μάθουν τα παιδιά να κάνουν διαχείριση χρημάτων και να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται την αξία τους. Θα πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από δωρεάν χρήματα κάθε μήνα.
Για τα περισσότερα παιδιά, τα κατοικίδια είναι κάτι περισσότερο από ζώα που απλά ανήκουν στις οικογένειές τους – είναι μέλη της οικογένειας – και πολλές φορές είναι οι καλύτεροί τους φίλοι. Η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου, λόγω θανάτου είναι κάτι που δύσκολα μπορούν να ξεπεράσουν τα παιδιά από μόνα τους και γι’ αυτό θα χρειαστούν την βοήθειά μας.
Πολλές φορές οι γονείς αναρωτιούνται, γιατί οι χαρακτήρες των παιδιών τους διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, από την στιγμή που έχουν τους ίδιους γονείς και μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι με παρόμοιες, τις περισσότερες φορές, συνθήκες. Συχνά σκέφτονται «γιατί το μεγαλύτερο παιδί συμπεριφέρεται σαν να είναι το αφεντικό; Γιατί το μικρότερο θέλει τόσο πολύ να τραβάει την προσοχή;»
Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα μαθαίνουμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για σοβαρά περιστατικά βίας στα σχολεία. Πρόκειται για ακραία περιστατικά που είτε έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο μαθητών ή και καθηγητών/δασκάλων ή την αυτοκτονία από την πλευρά του θύματος. Τα παραπάνω περιστατικά σοκάρουν την κοινή γνώμη καθώς οι «πρωταγωνιστές» τους είναι παιδιά ή έφηβοι.
Γεννιέται κανείς ή μήπως γίνεται αγοράκι ή κοριτσάκι. Σήμερα έχει ξεθωριάσει ή σαφής… διαχωριστική γραμμή στους παραδοσιακούς ρόλους αντρών και γυναικών, αλλά ποια ήταν η επίδραση αυτή της εξέλιξης στον τρόπο που μας βλέπουν τα παιδιά μας. Χρόνια τώρα οι ειδικοί συζητούν για τα επίκτητα χαρακτηριστικά σε αντίθεση με τα εγγενή.
