Κόψτε κρεμμύδια με το σωστό τρόπο

Μία από τις πιο βασικές δουλειές στην κουζίνα, που επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά, και πάμπολλες φορές, είναι το κόψιμο ενός κρεμμυδιού. Υπάρχουν τόσες πολλές συνταγές που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κρεμμύδια ψιλοκομμένα, σε φέτες ή σε κυβάκια. Σκεφτείτε πόσες φορές κάθε εβδομάδα κόβουμε κρεμμύδια και θα καταλάβετε γιατί είναι τόσο σημαντικό να μάθουμε πώς να το κάνουμε εύκολα και ακίνδυνα.

Δείτε λοιπόν παρακάτω τις οδηγίες βήμα προς βήμα για ένα αποτελεσματικό και αποδοτικό κόψιμο του κρεμμυδιού, χωρίς κίνδυνο να κόψουμε τα χέρια μας.

Χρησιμοποιούμε ένα κλασικό μαχαίρι (από αυτά που ονομάζουν μαχαίρι του σεφ) με βολική λαβή για το δικό μας χέρι και λάμα με κωνικό σχήμα, μυτερή μπροστά. Θα χρειαστούμε επίσης ένα ξύλο κοπής.

Το κρεμμύδι έχει δύο άκρες: το στέλεχός του, που κοιτάει προς τον ουρανό και τη ρίζα του που βρίσκεται στη γη και θα μας φανεί πολύ χρήσιμη στον τεμαχισμό του. Πώς όμως θα το στήσουμε και από που θα το κρατήσουμε ώστε να μην κοπούμε, αφού το κρεμμύδι είναι ολοστρόγγυλο και κυλάει πάνω στον πάγκο; Με το ένα χέρι σταθεροποιούμε το κρεμμύδι πάνω στον πάγκο και με το άλλο που κρατάει το μαχαίρι το κόβουμε κατά μήκος, διαιρώντας στη μέση από το στέλεχος μέχρι τη ρίζα του. Έτσι το κάθε μισό του κρεμμυδιού έχει μια επίπεδη επιφάνεια για να μπορούμε να δουλέψουμε.

Τοποθετούμε τα δύο μισά του κρεμμυδιού στο ξύλο κοπής, με την επίπεδη επιφάνειά τους να εφάπτεται πάνω στο ξύλο. Κόβουμε το στέλεχος από το κάθε μισό του κρεμμυδιού και ξεφλουδίζουμε τα εξωτερικά φύλλα του, που δεν τρώγονται. Αν οι ρίζες είναι υπερβολικά μεγάλες, τις τραβάμε και τις απομακρύνουμε με το χέρι μας ή τις κόβουμε με το μαχαίρι, χωρίς να αφαιρέσουμε κομμάτι από το κρεμμύδι. Χρειαζόμαστε ακέραιο αυτό το τμήμα για να μπορούμε να κρατάμε το κρεμμύδι από εκεί. Επίσης αυτό το κομμάτι ρίζας θα συγκρατεί το κρεμμύδι ολόκληρο και θα το εμποδίσει από το να σκορπίσει, καθώς προσπαθούμε να το τεμαχίσουμε σε μικρότερα κομμάτια.

Τώρα τοποθετούμε το κρεμμύδι πάλι πάνω στο ξύλο κοπής. Το κρεμμύδι πρέπει να βρίσκεται μπροστά μας και όχι στο κέντρο ή στο βάθος του ξύλου. Έτσι το χέρι μας θα έχει ελευθερία κινήσεων, θα είναι πιο άνετο καθώς κόβουμε και δεν θα χρειάζεται να τεντωθούμε, να δυσκολευτούμε ή να κουραστούμε. Επίσης το ξύλο κοπής δεν πρέπει να βρίσκεται στο βάθος του πάγκου, αλλά ευθυγραμμισμένο με αυτόν. Χαράζουμε στο κρεμμύδι τρεις ή τέσσερις (ανάλογα με το μέγεθός του) οριζόντιες τομές παράλληλες. Ξεκινούμε το κόψιμο από το στέλεχος και καταλήγοντας προς την άλλη άκρη του κρεμμυδιού, φροντίζουμε το μαχαίρι να φτάσει σχεδόν μέχρι τη ρίζα του, αλλά να μην την διαπερνά. Έτσι το κρεμμύδι μας παραμένει ακέραιο, με τρεις οριζόντιες παράλληλες τομές και χωρίς να έχει αποκοπεί κάποιο τμήμα του.

Τώρα στο ίδιο μισό κομμάτι κρεμμυδιού θα κάνουμε κάθετες τομές με τη μύτη του μαχαιριού. Το μαχαίρι πρέπει να έχει φορά από το στέλεχος προς τις ρίζες, και οι τομές θα είναι κάθετες με τις προηγούμενες. Και εδώ πρέπει να φροντίσουμε ώστε το τμήμα της ρίζας να παραμείνει ακέραιο. Οι κάθετες τομές μπορεί να είναι περισσότερες ή λιγότερες, ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε να κόψουμε το κρεμμύδι. Όσο περισσότερες τομές, τόσο πιο λεπτοκομμένο θα γίνει το κρεμμύδι μας. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε σχηματίσει ορθογώνια παραλληλόγραμμα.

Γυρίζουμε το μαχαίρι κατά 90 μοίρες και κόβουμε σε μικρά κυβάκια, κρατώντας σταθερά το κρεμμύδι από τη ρίζα του. Πετάμε το τελευταίο κομμάτι ρίζας που δεν το χρησιμοποιούμε. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το άλλο μισό του κρεμμυδιού. Και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη μαγειρική μας ή να χρησιμοποιήσουμε τα κυβάκια στη σαλάτα μας. Δεν χρειάζονται άλλο επιπλέον τεμαχισμό. Αν τα θέλουμε πιο μικρά, κανονίζουμε το μέγεθος στα κυβάκια, με την απόσταση που θα αφήσουμε ανάμεσα στις κάθετες και οριζόντιες γραμμές.

Όσο για το δάκρυ που θα χύσουμε κόβοντας ένα κρεμμύδι, νομίζω ότι είναι πολύ περισσότερο όταν το περάσουμε από τον τρίφτη ή όταν το σοτάρουμε, παρά όταν το κόβουμε με το μαχαίρι. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες προτάσεις όπως, να το βάλουμε για μερικές ώρες στο ψυγείο πριν το κόψουμε, να μασήσουμε μια τσίχλα, να κρατήσουμε ένα σπιρτόξυλο με τα δόντια καθώς το κόβουμε ή ν’ αφήσουμε τη βρύση να σιγοτρέχει δίπλα από το ξύλο κοπής. Νομίζω το καλύτερο απ’ όλα είναι να μην κρατάμε το πρόσωπό μας ακριβώς από πάνω.

Μη σας τρομάζει η διαδικασία. Κατά βάση είναι απλή και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη εξάσκηση.

Σημ.: Αν θέλουμε κρεμμύδι σε λεπτά φετάκια, αφού το ξεφλουδίσουμε, κρατάμε από τι ρίζα και κόβουμε σε λεπτές φέτες, όπως στο τρίτο στάδιο κοπής, προσπερνώντας το πρώτο και δεύτερο κόψιμο, σύμφωνα με τις παραπάνω οδηγίες.