Παρατηρούμε συχνά τα παιδιά να μιλάνε στον εαυτό τους, σα να συζητάνε με έναν αόρατο φίλο, ειδικά ενώ παίζουν, πράγμα που μας κάνει να αναρωτηθούμε εάν αυτή η συμπεριφορά είναι φυσιολογική.
Στην πραγματικότητα είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορά και παρατηρείται κυρίως στα παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Ωστόσο μερικά παιδιά μιλάνε μόνα τους μέχρι και την εφηβεία. Η ηλικία εξαρτάται από τη γνωστική ωριμότητα ή από το εάν υπάρχουν ή όχι αδέλφια. Ο τελευταίος μάλιστα παράγοντας επηρεάζει πολύ τα παιδιά, γιατί όταν είναι μόνα τους, τείνουν να παίζουν και μόνα τους, χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους.
Το να μιλάνε στον εαυτό τους δεν είναι κάτι ανησυχητικό, αντιθέτως πολλές φορές τονώνει την ψυχική τους υγεία. Μάλιστα σύμφωνα με μια νέα μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison ανακάλυψαν ότι το να μιλάει ένα παιδί μόνο του βοηθάει τη συγκέντρωσή του και την ανάπτυξή του.
Επίσης η συγκεκριμένη συμπεριφορά συμβάλει στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων, στην εκπαίδευση της γλώσσας και στην τόνωση της δημιουργικότητας.
Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί πως τα παιδιά που έχουν φαντασία και τη χρησιμοποιούν για να παίξουν, είναι απολύτως χαρούμενα και φυσιολογικά παιδιά.