Μαθησιακές δυσκολίες - δυσλεξία

Πώς νιώθει ένας γονέας, βλέποντας το παιδί του να μην τα καταφέρνει στα σχολικά του καθήκοντα; Τι να απαντήσουμε σ’ ένα παιδί που βλέπει τους συμμαθητές του να διαβάζουν μικρά κείμενα με ευχέρεια, ενώ αυτό αν και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια καθημερινά παρουσιάζει πολύ χαμηλή επίδοση;

Να μπω για λίγο στο μυαλό σας;
– Το παιδί μου δεν τα καταφέρνει στα μαθήματα
– Είναι τεμπέλικο, όλο αποφεύγει το διάβασμα.
– Φοβάμαι, ότι δεν «παίρνει» τα γράμματα.
– Στο σχολείο το παιδί μου φέρεται επιθετικά, αλλά δεν είναι έτσι στο σπίτι…

Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Όλες αυτές οι εικασίες ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον η επιστήμη κατατάσσει αυτού του είδους τις δυσχέρειες σε αυτό που αποκαλείται μαθησιακές δυσκολίες και δεν είναι τίποτα άλλο από μια μερική δυσκολία που συναντούν τα παιδιά στο να αντεπεξέλθουν στο σχολικό πρόγραμμα με επιτυχία. Η επιθετική συμπεριφορά είναι φυσικό επακόλουθο αυτής της δυσχέρειας.

Κάποιες φορές μπορεί να είναι και κάτι παραπάνω από μια απλή μαθησιακή δυσκολία, ίσως κάποια μορφή δυσλεξίας. Και πάλι όμως δεν πρέπει να ανησυχείτε, δεν απειλείται καθόλου η νοημοσύνη του παιδιού.

Ενδεικτικά αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά της δυσλεξίας:
– Σοβαρά προβλήματα ορθογραφίας
– Δυσκολία κατανόησης ενός γραπτού κειμένου
– Δυσκολία στις πιο σύνθετες αριθμητικές πράξεις (διαίρεση, πολ/σμό)
– Δυσκολίες στην ανάγνωση
– Δυσκολία στον προσανατολισμό τόσο του χώρου, όπου βρίσκεται, όσο και του εαυτού του (π.χ μπερδεύει το δεξί με το αριστερό)
– Προβλήματα συμπεριφοράς και αδυναμία συγκέντρωσης
– Δίνει συχνά την αίσθηση ότι δεν ακούει
– Ασθενής μνήμη

Ένα παιδί με δυσλεξία δεν σημαίνει ότι έχει απαραίτητα όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, μπορεί να έχει κάποια από αυτά. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω πως οι μαθησιακές δυσκολίες δεν συνεπάγεται πάντα ότι είναι δυσλεξία.

Σας τα ξεκαθάρισα λιγάκι μέσα στο μυαλό σας; Αν διαπιστώσατε κάτι στο παιδί σας κάντε μια επίσκεψη στο λογοθεραπευτή τής περιοχής σας, δεν είναι ντροπή. Δεν είναι ντροπή ό,τι αφορά την εξέλιξη του παιδιού σας. Ίσως ντροπή να νιώθει το ίδιο, για τη μειονεξία του έναντι στους συμμαθητές του.