Ιώσεις φθινοπώρου και παιδικές ιώσεις που αντιμετωπίζονται με την ομοιοπαθητική

Οι ιώσεις, εποχιακές ή μη αφορούν στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και ταλαιπωρούν πολλούς ενήλικες ή παιδιά για πολλές ημέρες, κυρίως το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα.

Η κλινική εικόνα εκδηλώνεται απότομα ή βαθμιαία με πυρετό, καταβολή των δυνάμεων, μυαλγίες, αρθραλγίες, ρινική συμφόρηση και ρινική καταρροή.

Πολλές φορές εάν παραμεληθεί η εικόνα αυτή και δεν αντιδράσει ο πάσχων οργανισμός, έχουμε και τις αντίστοιχες επιπλοκές.

Μια επέκταση κατιούσα της φλεγμονής στο κατώτερο αναπνευστικό δένδρο, μπορεί να προκαλέσει φαρυγγίτιδα, τραχηλίτιδα ή βρογχίτιδα, με κυριότερο σύμπτωμα την εμφάνιση ενός ξηρού, επώδυνου βήχα.

Επέκταση της φλεγμονής στις παραρίνιες κοιλότητες μπορεί να προκαλέσει οξεία ιγμορίτιδα ενώ η επέκταση της φλεγμονής στην ευσταχιανή σάλπιγγα προκαλεί καταρροϊκή ωτίτιδα.

Πολλές φορές σε ορισμένα άτομα, όπου η ζωτική τους δύναμη είναι χαμηλή, ο οργανισμός τους δεν αμύνεται. Τότε η κλινική τους εικόνα είναι πολύ έντονη. Παρουσιάζουν υψηλό πυρετό, ρίγος, καταβολή δυνάμεων και έντονες αρθραλγίες και μυαλγίες, ενώ άλλα άτομα, που ο οργανισμός τους αντιδρά, περνάνε την ίωση σε ηπιότερη μορφή.

Τα μικρά παιδιά, παθαίνουν ιώσεις, κυρίως σε ηλικία που πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό ή σε νηπιαγωγείο. Τις περισσότερες φορές μεταφέρουν στο σπίτι, όποια ίωση κυκλοφορεί και ενίοτε την μεταδίδουν στους γονείς τους.

Τι συμβαίνει και ορισμένα άτομα προσβάλλονται από την ίωση, ενώ άλλα όχι;

Η όλη κατάσταση έχει να κάνει με την διαταραχή της ισορροπίας που υπάρχει, με την αρμονική συνύπαρξη του οργανισμού και των μικροοργανισμών που στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν στην στοματική κοιλότητα. Το pH της στοματικής κοιλότητας είναι αυτό που ευνοεί την ύπαρξη αυτών των οργανισμών. Όταν όμως, ύστερα από κάποιες εξωτερικές συνθήκες, όπως έντονο κρύωμα, έκθεση σε ρεύματα μετά από ένα μπάνιο, κτλ. η άμυνα του οργανισμού πέφτει, διαταράσσεται αυτή η ισορροπία και απειλείται η ζωή των μικροοργανισμών. Τότε αυτά για να επιζήσουν πολλαπλασιάζονται πολύ γρήγορα και γίνονται πλέον παθογόνα. Ο οργανισμός τώρα για να αμυνθεί στον επικείμενο εχθρό κινητοποιεί τις αμυντικές του δυνάμεις, που είναι ο πυρετός, ο βήχας και η η καταρροή.

Η όλη κατάσταση μπορεί να διαρκέσει από 4-7 ημέρες αναγκάζοντας τον ασθενή να απέχει από την δουλειά του και αποχή των παιδιών από το σχολείο.

Στην προκειμένη περίπτωση, η αντιμετώπιση της κατάστασης γίνεται, με ανάπαυση, ελαφρά διατροφή, αντιπυρετικά, αποσυμφορητικά. Αποφεύγουμε την χορήγηση αντιβιοτικού, παρά μόνο εάν υπάρχει σαφής ένδειξη κάποιας επιπλοκής σε παρακείμενα όργανα. Η αλόγιστη χορήγηση ενός αντιβιοτικού έχει ως αποτέλεσμα να καταστρέφουμε την μικροβιακή χλωρίδα, να ζορίσομε τον οργανισμό και η επόμενη ίωση να γίνεται πιο εύκολα.

Έτσι σταδιακά το παιδί φθάνει στο σημείο να αρπάζει εύκολα ότι κυκλοφορεί από ιώσεις και κάθε φορά να υποτροπιάζει με κοινά κρυολογήματα, ρινίτιδες, ωτίτιδες, αμυγδαλίτιδες ή βρογχίτιδες κλπ.

Τι κάνουμε στην ομοιοπαθητική για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις ιώσεις

Έχοντας στην διάθεση μας τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προσπαθούμε να ενισχύσουμε τον οργανισμό και να τον επαναφέρουμε στην προηγούμενη υγιεινή του κατάσταση, ανεβάζοντας με το ομοιοπαθητικό φάρμακο την ζωτική του δύναμη.

Τα παιδιά ειδικά, επειδή είναι παρθένοι οργανισμοί αντιδρούν πολύ εύκολα στο φάρμακο ανεβάζοντας την αμυντική τους δύναμη.

Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων στην ομοιοπαθητική είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της συμβατικής ιατρικής.

Στην ομοιοπαθητική παίρνοντας ένα λεπτομερές ιστορικό και ταξινομώντας και αξιολογώντας τα συμπτώματα του ασθενούς καταλήγουμε στην χορήγηση του κατάλληλου για την περίπτωση ομοιοπαθητικού φάρμακου, διαφορετικού σχεδόν πάντοτε για κάθε ασθενή, χωρίς κανένα φόβο παρενεργειών.

Ο οργανισμός αντιδρώντας στο ομοιοπαθητικό φάρμακο, αφενός απαλύνει γρήγορα την όλη κλινική εικόνα της ίωσης, αφετέρου μικραίνει τον κύκλο της και ο οργανισμός ξαναβρίσκει γρήγορα την ισορροπία του και αναρρώνει.

Το ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να δίνεται άφοβα από την βρεφική ηλικία.