Όταν οι μπαμπάδες μελαγχολούν
Έχουμε συνηθίσει οι μητέρες να είναι οι ευάλωτες σε διαταραχές της διάθεσης μετά τον τοκετό, η γνωστή επιλόχεια κατάθλιψη, όμως και οι πατέρες παρουσιάζουν παρόμοια ευαισθησία, η οποία μάλιστα μπορεί να έχει συνέπειες μακροπρόθεσμα στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Αυτό υποστηρίζουν γιατροί από τα βρετανικά Πανεπιστήμια του Μπρίστολ και του Όξφορντ και από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ των ΗΠΑ, οι οποίοι μελέτησαν το θέμα από την πλευρά των μπαμπάδων, για να διαπιστώσουν ότι η μετάβαση στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται με τον ερχομό ενός μωρού επηρεάζει ένα σημαντικό αριθμό ανδρών. Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Lancet, τα αγόρια με μπαμπάδες που υπέφεραν από κατάθλιψη παρουσίασαν διπλάσια συναισθηματικά προβλήματα, αλλά και προβλήματα συμπεριφοράς κατά την προσχολική τους ηλικία.
Terra incognita (άγνωστη γη) είναι η ανδρική πλευρά
Η επιλόχεια κατάθλιψη είναι γνωστό ότι μπορεί να έχει επιπτώσεις στη μετέπειτα ψυχολογική υγεία του παιδιού. Η επίδραση που δέχεται όμως από την πλευρά του πατέρα παραμένει ανεξερεύνητη. Σε αυτό θέλησαν να επικεντρώσουν τις έρευνές τους οι επιστήμονες, οι οποίοι εξετάζοντας τις περιπτώσεις 8.430 πατεράδων, ανακάλυψαν ότι οκτώ εβδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού το 3,6% παρουσίασε κατάθλιψη με συμπτώματα όπως ταραχή, εκνευρισμό, κυκλοθυμίες και απελπισία.
Η έρευνα επεκτάθηκε και σε νήπια ηλικίας 3 ετών στα οποία αναζητήθηκαν ενδείξεις τόσο συναισθηματικών προβλημάτων, όπως ανησυχία και θλίψη, όσο και προβλημάτων συμπεριφοράς, όπως η έντονη υπερκινητικότητα. Τα συμπτώματα εμφανίζονταν με μεγαλύτερη συχνότητα μεταξύ των παιδιών και δη των αγοριών, με πατέρες που είχαν το εν λόγω ιστορικό κατάθλιψης. Η αιτία του φαινομένου ίσως πρέπει να αναζητηθεί στο ότι οι μπαμπάδες λαμβάνουν πιο ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα του γιου τους.
«Η επίδραση που ασκεί ο πατέρας κατά την πρώιμη ηλικία έχει υποεκτιμηθεί. Τα ευρήματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι η πατρική κατάθλιψη έχει από πολύ νωρίς, και μάλιστα πολύ συγκεκριμένες και σαφείς, επιπτώσεις στην ψυχολογική ανάπτυξη ενός παιδιού» τονίζει ο δρ Paul Ramchandani καθηγητής ψυχιατρικής στο Όξφορντ και επικεφαλής της ομάδας.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι συνήθως οι μπαμπάδες δεν απευθύνονται πουθενά για το πρόβλημά τους, προκειμένου να λάβουν επαγγελματική βοήθεια, αν αυτό είναι αναγκαίο. «Η προγενέθλια φροντίδα είναι πολύ επικεντρωμένη στη μητέρα. Αν όμως ο πατέρας θέλει ενεργό ρόλο πρέπει και αυτός να λάβει τα μέτρα του» προσθέτει η Lorraine Sherr καθηγήτρια του Πανεπιστημίου College του Λονδίνου.
Η προετοιμασία λοιπόν για τη νέα κατάσταση που φέρνει μαζί του ένα μωρό δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση.
